Anne Baba ve Çocuk Arasında

Çocuklarımızla iletişim sürecinde yaşadığımız temel sorun yaşadığımız problem durumlarını nasıl yöneteceğimizi bilemememizdir.

İletişim sırasında duygularımızı doğru ve net olarak ifade etmemiz gerekir. Bu duygular kırmaktan ziyade çocuklarımızın yaşamış oldukları duygu durumlarını anlamaya ve yorumlamaya yönelik olmalıdır.

Kendimizi bu dile nasıl alıştıracağız?

Çocuğunuzun elinde cam bir bardak gördünüz ve düşürüp kırması an meselesi.Tam o sırada bardak düştü ve kırıldı. İlk tepkiniz ne olurdu? Bir düşünün! - Sen zaten hep beceriksin. Senin bir bardağı tutamayacağını biliyorum gibi ifadeler mi kullanırdınız? Bu ifadelerin çocuklarınız üzerinde yaratacağı etkiyi düşünebiliyor musunuz? Üstelik bu dil çocuklarınızla yaşayacağınız iletişim daha da zorlaştıracak çatışmaların artmasına neden olacaktır. Problem durumları karşısında çocuklarınızın bireysel özelliklerinden ziyade problemlerin çözümüne odaklanın. Bir bardak meyve suyunu üzerine döktüğünde hadi gel bir bardak meyve suyu daha alalım ve üstünü değiştirelim diyebilirsiniz. Böylelikle çocuğunuzun kendisine karşı bir özgüven oluşturmasına da destek olmuş olursunuz. Nasıl mı? Çocukta şu düşünce oluşacaktır. "Ben meyve suyunu döktüm ama annem veya babam bana kızmak yerine bu durumu telafi edebileceğimi gösterdi. Bundan sonra daha dikkatli olabilirim." diyecektir.

Övgü ve Eleştiri Kavramı Nasıl Olmalı?

Buradaki husus çocuğun davranışlarının hangisinin övgü konusu hangisinin eleştiri olacağı arasındaki ayırımı fark edebilmektir. Övgü hiçbir zaman çocuğun karakterine yönelik olmamalı, her zaman yapmış olduğu çabalara yönelik olmalıdır. Rahatsızlık hissettiğimiz konular karşısında duygularımızı net bir dille ifade etmeliyiz. Meyve suyunu dökmene üzüldüm. gibi bir ifade aslında çocuğa yönelik değil yaşanan duruma yönelik bir duygu durumunu anlatmaktadır. Unutmayın bizlerde insanız ve kimi zaman duygularımızı ifade ederken öfkelenebiliyoruz. Bu nedenle Çocuklarımızla iletişim kurarken de duygularımızı kontrol edebilmeliyiz.

Özetle Çocuğumuzla Etkili İletişim Kurmak Mümkündür!

1- Bilgeliğin başlangıcı dinlemektir.

2- Çocuğun algılarını inkar etmemek, duygularıyla mücadele etmemek, isteklerini reddetmemek, zevkleriyle alay etmemek, fikirlerini kötülememek, karakterini küçümsememek, deneyimi hakkında tartışmamak.

3-Eleştirici olmak yerine yol gösterici olmaya çalışmak

4- Öfkeliyken, ne gördüğümüzü ne hissettiğimizi ve ne beklediğimizi 'Ben' zamiriyle başlayarak tanımlamalıyız.

5- Övgüde bulunurken onlar hakkında ya da onların çabaları hakkında neyi değerlendirdiğimizi çocuklara söylemek istiyorsak spesifik davranışları tanımlamalıyız.Çocuğun karakter özelliklerini değerlendirmemeliyiz.

6- Gerçekte yerine getirmediğimiz şeyi, hayal dünyasında yerine getirerek daha az incitici bir şekilde 'hayır' demeyi öğrenmeliyiz.

7- Çocuklara hayatlarını etkileyen meselelerde seçme ve ifade etme hakkı tanımak gerekir.

Konu ile ilgili öneri kitabımız Anne Baba ve Çocuk Arasında inceleyebilirsiniz.